Osobowość Borderline

Co to jest Osobowość Borderline?

Osobowość Borderline, znana również jako osobowość chwiejna emocjonalnie typu pogranicznego, to nie choroba, ale specyficzne zaburzenie osobowości. Charakteryzuje się niestabilnością emocjonalną, częstymi wahaniem nastrojów i skłonnością do ryzykownych zachowań. Osoby z tym zaburzeniem często doświadczają intensywnego strachu przed porzuceniem i mogą wykazywać zachowania manipulacyjne.

Jak Osoby z Borderline Doświadczają Swojej Rzeczywistości?

Osoby z osobowością borderline często czują się jakby żyły w ciągłym rollercoasterze emocjonalnym. Mogą doświadczać ekstremalnych emocji, które szybko się zmieniają. Często czują się puste, samotne i niezrozumiane. Ich strach przed porzuceniem może prowadzić do desperackich i nieraz destrukcyjnych prób utrzymania relacji, co paradoksalnie może prowadzić do ich rozpadu.

Przyczyny Osobowości Borderline

Przyczyny osobowości borderline nie są do końca znane. Naukowcy sugerują, że mogą to być zarówno czynniki genetyczne, jak i środowiskowe, takie jak trudne warunki wychowawcze czy brak stabilności emocjonalnej w domu.

Objawy i Diagnostyka

Osoby z zaburzeniem Borderline często doświadczają negatywnych emocji, mają problem z utrzymaniem stabilnych relacji i mogą wykazywać skłonności do autoagresji. Diagnostyka tego zaburzenia jest skomplikowana i różni się w zależności od stosowanej klasyfikacji, takiej jak ICD-10 czy DSM-IV.

Jak Wspierać Osobę z Osobowością Borderline?

1. Empatia i Zrozumienie: Ważne jest, aby próbować zrozumieć, co przeżywa osoba z osobowością borderline, i wykazać empatię do jej uczuć i doświadczeń.

2. Komunikacja: Otwarta i szczerze komunikacja jest kluczowa. Unikaj krytyki i postaraj się słuchać bez oceniania.

3. Wsparcie w Poszukiwaniu Pomocy Profesjonalnej: Zachęcaj do terapii i wsparcia profesjonalnego, ale unikaj nacisku. Decyzja o podjęciu terapii powinna być świadomym wyborem osoby dotkniętej zaburzeniem.

4. Ustalanie Granic: Ustalanie zdrowych granic jest ważne zarówno dla Ciebie, jak i dla osoby z zaburzeniem, pomaga to w utrzymaniu zdrowych relacji.

5. Edukacja: Zdobądź wiedzę na temat zaburzenia, aby lepiej rozumieć i reagować na różne sytuacje.

Postępowanie i Leczenie

Związek z osobą z zaburzeniem Borderline wymaga zrozumienia i odpowiedniej komunikacji. Kluczowa jest psychoterapia, a w niektórych przypadkach pomocniczo stosuje się farmakoterapię. Warto pamiętać, że każdy przypadek jest indywidualny i wymaga spersonalizowanego podejścia.

Atak paniki - i co dalej?

Zaburzenia lękowe to bardzo poważny problem utrudniający codzienne funkcjonowanie, szczególnie gdy zamienia się w męczące ataki paniki. Co to jest atak paniki? Jak się objawia? Jak sobie radzić z atakiem paniki? Przeczytaj!

ATAK PANIKI – CO TO JEST?

Lęk naturalna emocja, która pełni funkcje ochronne i sam w sobie nie jest niczym złym. Pomaga w ustanawianiu granic i obronie Twojej nietykalności. Może też działać w sposób bardzo motywujący. Jednak czasami lęk staje się zbyt silny, a taki stan jest wręcz paraliżujący. Może się też zdarzyć, że zbyt silny lęk doprowadzi do ataku paniki.

Panika może wręcz uniemożliwić aktywność, a osoba nią dotknięta nie ma pełnej kontroli nad sobą i nad tym, co się dookoła niej dzieje. W tym nawracające ataki paniki to problem, który może dotyczyć około 1-2 procent społeczeństwa. Istnieje też duże zróżnicowanie pod kątem płci. Statystycznie bowiem na ataki paniki dwa razy częściej zapadają kobiety. Pierwszy atak paniki pojawia się najczęściej w młodości – pomiędzy dziesiątym a dwudziestym ósmym rokiem życia.

Atak paniki to coś więcej niż po prostu lęk nasilony. Osoba nim dotknięta nie może tak po prostu się uspokoić. Przerażenie kompletnie ją blokuje i paraliżuje. Nie może wtedy racjonalnie myśleć i nie panuje nad tym, co się dzieje.

Zgodnie z definicją ataki paniki to wyróżniające się epizody doświadczania silnego dyskomfortu lub silnego lęku. Rozpoczynają się nagle, bardzo szybko eskalują i osiągają swój szczyt. Trwają od kilku do nawet kilkudziesięciu minut. Zgodnie z obowiązującą klasyfikacją ICD-10 występują one w sposób spontaniczny i nie są związane z żadną konkretną sytuacją czy obiektem. Nie można przewidzieć momentu, w którym nastąpią.

Ataki paniki powiązane są też z agorafobią, czyli lękiem przed przebywaniem w miejscach publicznych oraz w dużych i otwartych przestrzeniach. Ataki paniki mogą występować samodzielnie, bez dodatku agorafobii. Jednak agorafobia praktycznie zawsze występuje w towarzystwie ataków paniki. Takie rozróżnienie istnieje tylko zgodnie z europejską klasyfikacją. W przypadku Klasyfikacja Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego DSM-IV-TR nie występuje i agorafobia oraz napady paniki traktowane są jako jedno zaburzenie.

JAKIE SĄ OBJAWY ATAKU PANIKI?

Same objawy ataku należą do tak intensywnych, że często bywają mylone z innymi problemami zdrowotnymi. To jeszcze bardziej wpływa na człowieka i odpowiada za zwiększone odczuwanie lęku. Jakie są najczęstsze objawy ataku paniki?

• Zimne dreszcze

• Szybsze bicie serca

• Kołatanie serca

• Uczucie walenia serca

• Drżenie

• Trzęsienie się

• Suchość w ustach

• Pocenie się

• Drętwienie

• Uderzenia gorąca

• Ból w klatce piersiowej

• Uczucie dyskomfortu w obrębie klatki piersiowej

• Uczucie dławienia

• Problemy z oddychaniem

• Nudności

• Uczucie niepokoju

• Ból brzucha

• Chwiejność

• Zawroty głowy

• Ból głowy

• Uczucie omdlewania

• Depersonalizacja – stan, w którym osoba jest przekonana, że jego myśli, emocje i odczucia, a nawet części ciała, tak naprawdę nie należą do niej, tylko do kogoś innego. Osoby w tym stanie czują się tak, jakby stały z boku i obserwowały wszystko z pozycji widza.

• Derealizacja – przekonanie, że rzeczywistość, wszystko to, co daną osobę otacza, jest tak naprawdę nierzeczywiste

Kluczowym objawem ataków paniki jest odczuwanie bardzo silnego, porażającego lęku. Najwyższe natężenie następuje najczęściej po kilku minutach od rozpoczęcia ataku, choć sam atak może trwać nawet do dwóch godzin.

ATAK PANIKI – CO ROBIĆ I JAK SOBIE RADZIĆ?

Istnieje szansa na życie bez ataków paniki jednak trzeba w tym zakresie wykonać pewne działania np. konsultacja psychologiczna i podjęcie terapii oraz/ lub kontakt z psychiatrą.

Psychoterapia pomaga w redukcji napięcia. Psychoterapeuci w toku swojej pracy stosują różnorodne nurty i metody, korzystają też z wielu metod terapeutycznych. Podejmując współpracę z psychoterapeutą TSR (Skoncentrowanym na Rozwiązaniu) będziesz budować korzystne i komfortowe metody radzenia sobie z atakami paniki, tak by ze spokojem i rozluźnieniem wychodzić z ataków paniki i poprawiać swój komfort psychicznych.

W zależności od stopnia napięcia emocjonalnego i intensywności oraz częstotliwości ataków paniki warto skonsultować temat z psychiatrą, u którego możemy otrzymać wsparcie farmakologiczne, by doraźnie wyciszyć objawy.