Jak przestać się przejmować opinią innych i odzyskać kontrolę nad swoją wartością?

Nie musisz być gąbką na cudze słowa! Oto, jak brak granic psychologicznych kradnie Ci pewność siebie.

Czy zastanawiasz się, jak przestać się przejmować opinią innych i zacząć żyć w zgodzie ze sobą?

Czy masz wrażenie, że każde nieprzychylne słowo podcina Ci skrzydła? Że opinie innych determinują Twoje samopoczucie i odbierają Ci pewność siebie? Może zastanawiasz się, dlaczego tak trudno Ci zachować zdrowy dystans i czemu słowa innych są dla Ciebie tak dotkliwe? Jeśli tak, to być może problemem nie jest sama krytyka, ale brak zdrowych granic psychologicznych.

Granice psychologiczne działają jak filtr – pozwalają oddzielić, co naprawdę ma znaczenie, od tego, co nie powinno Cię dotykać. Gdy ich nie masz, przejmujesz się każdą opinią, chłoniesz cudze słowa jak gąbka i żyjesz w ciągłym lęku przed oceną. Możesz mieć poczucie, że nie masz wpływu na to, jak się czujesz, bo jesteś na łasce tego, co powiedzą inni. Ale dobra wiadomość jest taka: możesz to zmienić.

Kobieta zastanawiająca się, jak przestać się przejmować opinią innych i budować pewność siebie.

Dlaczego przejmujesz się wszystkim, co mówią inni? Odpowiedź tkwi w Twoich granicach psychologicznych!

Kiedy nie masz jasno określonych granic, Twoja samoocena staje się niestabilna – zaczyna zależeć od tego, co powiedzą inni. Przykłady?

• Anna nigdy nie mówi, co naprawdę myśli, bo boi się krytyki. W pracy zgadza się na nadmiar obowiązków, bo nie potrafi powiedzieć „nie”, a każde nieprzychylne spojrzenie odbiera jako znak, że coś zrobiła źle.

• Marek unika wystąpień publicznych, bo panicznie boi się oceny. Każdą uwagę traktuje jako atak, zamiast jako neutralną informację zwrotną.

• Kasia dostosowuje się do otoczenia, by unikać konfliktów. Nigdy nie mówi o swoich potrzebach, bo nie chce sprawiać innym problemu. W głębi duszy czuje się jednak niewidzialna i niedoceniona.

Jak pisze Brené Brown w książce "Dary niedoskonałości": „Nie jesteś tym, co o tobie mówią inni. Jesteś tym, jak traktujesz siebie, kiedy nikt nie patrzy.”

Jak przestać się przejmować opinią innych i odzyskać kontrolę nad swoją wartością?

Brak granic psychologicznych sprawia, że każda krytyka uderza w Twoje poczucie własnej wartości. Jak to działa?

• Nie oddzielasz opinii innych od swojej tożsamości. Każde słowo odbierasz jako absolutną prawdę o sobie, zapominając lub niedostrzegając swojej wartości oraz unikalności. Ignorujesz wartościowe informacje na swój temat dotyczące Twoich talentów, zasobów, doświadczeń i lekcji z nich płynących. Pamiętaj, że nie ma takich samych osób – każdy na swój sposób jest unikalny, a jednocześnie podobny (choćby przez wspólne emocje, przestrzeń społeczną i kulturową).

• Nie wiesz, gdzie kończą się oczekiwania innych, a zaczynają Twoje własne potrzeby. Zaczynasz żyć według cudzych standardów, zapominając o sobie. Za tym kryje się poczucie bycia gorszym, niewystarczającym lub niewierzącym w swoje możliwości. Dlatego tak ważne jest dostrzeganie własnej wartości, nadawanie jej znaczenia poprzez dawanie sobie miłych słów, docenianie siebie, wspieranie w trudnych momentach oraz okazywanie sobie miłości i cierpliwości.

• Brak granic psychologicznych sprawia, że nie masz kontroli nad swoim życiem. Twoja wartość staje się zmienna, zależna od tego, co ktoś o Tobie pomyśli lub powie. Twoje plany i marzenia odkładasz na bok, tłumacząc sobie, że teraz czas dla dzieci, męża, rodziców, że nie masz czasu dla siebie. Tak przedłużający się stan sprawia, że powoli gaśniesz, wewnątrz coraz bardziej cierpisz – czasem w ciszy i samotności. Powoli tracisz siły, co może doprowadzić do stanów depresyjnych i lękowych lub, co gorsza, narastającej frustracji i gniewu, który z czasem przeradza się w rozgoryczenie, że nikt o Tobie nie pomyśli.

Jak mówi psychoterapeutka Pia Mellody w książce „Toksyczna miłość”: „Brak granic sprawia, że ludzie nie wiedzą, kim naprawdę są – zaczynają utożsamiać się z cudzymi opiniami, zamiast budować własną tożsamość.”

Nie pozwól, by cudze opinie sterowały Twoim życiem! Czas na zmianę

Co możesz zrobić, by odzyskać kontrolę nad swoją wartością i przestać się przejmować opinią innych?

1. Zidentyfikuj swoje potrzeby – zastanów się, co jest dla Ciebie naprawdę ważne.

2. Ćwicz odmawianie – zacznij od małych rzeczy, np. od mówienia „nie” w sytuacjach, które Cię obciążają.

3. Zmień narrację wewnętrzną – zamiast myśleć „Co inni o mnie pomyślą?”, zapytaj siebie: „Czy to jest zgodne z moimi wartościami?”

4. Stawiaj granice psychologiczne z szacunkiem – komunikuj swoje potrzeby jasno, ale bez agresji.

5. Doceniaj swoje sukcesy – każde „nie” wypowiedziane w zgodzie z sobą to krok w stronę wyższej samooceny.

6. Zacznij budować zdrowe relacje – otaczaj się ludźmi, którzy szanują Twoje granice i wspierają Cię w byciu sobą.

Jak mówi psycholog kliniczny Henry Cloud w książce „Granice”: „Ludzie, którzy nie potrafią stawiać granic, cierpią podwójnie – raz, gdy inni je naruszają, i drugi raz, gdy obwiniają samych siebie za brak asertywności.”

Brak granic psychologicznych to cichy zabójca pewności siebie. Jeśli czujesz, że lęk przed oceną lub niska samoocena utrudniają Ci życie, zacznij pracę nad swoimi granicami. To proces, który wymaga czasu, ale każda zmiana, nawet mała, przynosi ogromne korzyści.

Pamiętaj, że możesz nauczyć się, jak przestać się przejmować opinią innych i budować swoje życie w zgodzie z własnymi wartościami.

Czy zauważasz u siebie brak granic psychologicznych? Jakie kroki podejmujesz, by to zmienić? Podziel się swoimi doświadczeniami w komentarzu!

Nie musisz przez ten proces przechodzić samemu! Możesz skorzystać z moich warsztatów "Znaczenie granic w relacji", w trakcie których krok po kroku będziesz wspierać się w procesie dostrzegania swojej wartości, zasobów i tego, co piękne w Tobie.

Zależność emocjonalna – czym jest i jak wpływa na nasze życie?

Zależność emocjonalna to zjawisko, które dotyczy każdego z nas w mniejszym lub większym stopniu. Jest to stan, w którym nasze samopoczucie, poczucie własnej wartości czy życiowe decyzje są uzależnione od relacji z innymi ludźmi. Chociaż bliskie więzi są nieodzowną częścią życia, nadmierna zależność emocjonalna może prowadzić do wielu wyzwań, a nawet problemów psychologicznych.

"Człowiek jest zwierzęciem społecznym." – Arystoteles

Jak przejawia się zależność emocjonalna?

Zależność emocjonalna często objawia się jako:

• Lęk przed odrzuceniem – Osoby uzależnione emocjonalnie boja się utraty relacji, nawet jeśli jest ona dla nich toksyczna.

• Nadmierna potrzeba aprobaty – Ważne decyzje są uzależniane od opinii innych.

• Trudność w podejmowaniu decyzji – Osoby takie często odczuwają brak wiary w swoje możliwości.

• Poświęcanie się dla innych – Czasami kosztem własnych potrzeb czy zdrowia psychicznego.

"Ten, kto nie umie rządzić sobą, jest niewolnikiem." – Seneka Młodszy

Historia Magdy

Magda miała 32 lata i była menedżerką w dużej firmie. Z pozoru wydawało się, że ma wszystko – dobrą pracę, mieszkanie i krąg znajomych. Jednak każde jej decyzje – od zmiany pracy po wybór obiadu w restauracji – były uzależnione od zdania jej partnera, Tomka. Gdy Tomek skrytykował jej wybór lub nie poświęcił uwagi, Magda czuła się bezużyteczna i bezwartościowa. Z biegiem czasu zaczęła tracić pewność siebie, a nawet odrzucać propozycje awansu, obawiając się, że Tomek nie zaakceptuje jej sukcesów. Relacja stała się dla niej klatką, z której nie potrafiła się wydostać.

"Miłość zaczyna się tam, gdzie kończy się zależność." – Anthony de Mello

Negatywne skutki zależności emocjonalnej.

1. Utrata poczucia tożsamości – Osoby zależne często nie wiedzą, kim są poza relacją.

2. Obniżona samoocena – Uzależnienie od aprobaty innych osłabia wiarę we własne możliwości.

3. Toksyczne relacje – Osoby uzależnione często trwają w związkach, które im szkodzą.

4. Stres i wypalenie – Ciągła potrzeba spełniania oczekiwań innych prowadzi do psychicznego wyczerpania.

"Nie można całkowicie zaufać innym, nie ufając sobie." – Friedrich Nietzsche

Pozytywne strony zdrowej zależności emocjonalnej.

Nie każda zależność emocjonalna jest szkodliwa. W zdrowych relacjach:

• Wzajemne wsparcie pomaga przetrwać trudne chwile.

• Bliskość emocjonalna buduje poczucie bezpieczeństwa.

• Dzielenie się odpowiedzialnością pozwala partnerom rozwijać się indywidualnie i wspólnie.

"Jeden człowiek nie może całkowicie uszczęśliwić drugiego, ale może go wspierać." – Carl Jung

Jak radzić sobie z zależnością emocjonalną?

1. Rozwijanie samoświadomości – Zastanów się, jakie są Twoje potrzeby i cele, niezależnie od innych.

2. Praca nad samooceną – Ustalaj małe cele i celebruj swoje sukcesy.

3. Ucz się stawiać granice – Naucz się mówić „nie” bez poczucia winy.

4. Wsparcie terapeutyczne – Spotkania z psychologiem pomogą Ci lepiej zrozumieć siebie i swoje potrzeby.

5. Budowanie autonomii – Wprowadź drobne zmiany w codziennym życiu, np. podejmuj decyzje bez konsultacji z innymi.

"Najpierw bądź sobą, a potem bądź z kimś." – Osho

Przykłady z życia codziennego:

• W pracy: Tomek, 40-letni informatyk, czuł, że każdy jego projekt musi zyskać aprobatę szefa, nawet gdy miał własne pomysły. Po warsztatach z asertywności nauczył się prezentować swoje idee z większą pewnością.

  
  

• W rodzinie: Kasia, mama dwójki dzieci, poświęcała cały swój czas dla rodziny, ignorując własne potrzeby. Po rozmowach z coachem zrozumiała, jak ważne jest znalezienie czasu na hobby.

  
  

Zależność emocjonalna to temat, który dotyczy wielu z nas. Choć jej negatywne skutki mogą być dotkliwe, istnieje wiele sposobów na odzyskanie kontroli nad własnym życiem. Kluczowe jest zrozumienie swoich potrzeb, stawianie granic i praca nad samooceną. Jeśli czujesz, że zależność emocjonalna Cię dotyczy, pamiętaj – każdy krok w stronę autonomii to inwestycja w lepszą jakość Twojego życia.

Wolni od poczucia winy

Wolni od poczucia winy – jak zadbać o siebie i swoje granice?

Poczucie winy to jedna z najczęściej doświadczanych emocji rzekomych*, z którą zmaga się większość z nas. To uczucie może mieć swoje pozytywne strony, mobilizując nas do naprawy błędów czy bardziej etycznego postępowania. Niestety, w nadmiarze staje się balastem, który ogranicza nasze życie, zaniża poczucie własnej wartości i wpływa negatywnie na relacje z innymi. Warto zrozumieć mechanizmy stojące za poczuciem winy, by nauczyć się nad nim panować i żyć w zgodzie z samym sobą.

Skąd bierze się poczucie winy?

Poczucie winy często wynika z wychowania, norm społecznych oraz przekonań, które wpojono nam od najmłodszych lat. Jako dzieci uczymy się, że błędy bywają karane, a oczekiwania otoczenia powinny być spełniane, aby zasłużyć na akceptację i miłość. Z czasem przekształca się to w wewnętrznego krytyka, który przypomina o rzekomych niedoskonałościach i niedociągnięciach.

W dorosłym życiu poczucie winy często pojawia się w sytuacjach, gdy:

• Nie spełniamy oczekiwań innych ludzi.

• Odmawiamy komuś, stawiając swoje potrzeby na pierwszym miejscu.

• Popełniamy błędy, które uważamy za nieodwracalne.

• Naruszamy zasady, nawet jeśli nie są one zgodne z naszymi wartościami.

  
  

Choć poczucie winy może pełnić funkcję adaptacyjną, pomagając naprawić relacje czy unikać powtarzania błędów, nadmierne lub nieuzasadnione poczucie winy może przynosić destrukcyjne skutki.

Wpływ nadmiernego poczucia winy na życie

Nadmierne poczucie winy może prowadzić do wielu negatywnych konsekwencji, zarówno emocjonalnych, jak i fizycznych. Osoby, które stale czują się winne, często doświadczają:

• Niskiego poczucia własnej wartości – ciągłe obwinianie się może prowadzić do przekonania, że „ze mną jest coś nie tak”.

• Stresu i wypalenia – nadmierne obciążanie się odpowiedzialnością za wszystko, co dzieje się w otoczeniu, prowadzi do chronicznego zmęczenia.

• Trudności w relacjach – poczucie winy często sprawia, że podporządkowujemy się innym, rezygnując z własnych potrzeb, co rodzi frustrację i niezadowolenie.

• Problemy zdrowotne – przewlekły stres związany z poczuciem winy może wpływać negatywnie na układ odpornościowy, powodować bezsenność czy problemy trawienne.

Jak radzić sobie z poczuciem winy?

1. Rozpoznaj swoje poczucie winy Zacznij od uświadomienia sobie, kiedy odczuwasz poczucie winy. Zadaj sobie pytanie: Czy faktycznie zrobiłam/zrobiłem coś niewłaściwego, czy tylko nie spełniłam/em czyichś oczekiwań?

2. Zwróć uwagę na swoje granice Poczucie winy często pojawia się, gdy stawiamy granice. Pamiętaj, że masz prawo do odmawiania i dbania o swoje potrzeby, nawet jeśli inni mogą poczuć się zawiedzeni.

3. Zmieniaj narrację Zamiast myśleć: „Zawiodłam”, powiedz sobie: „Zrobiłam wszystko, co w mojej mocy”. To pomaga zmniejszyć wewnętrznego krytyka.

4. Pozwól sobie na błędy Każdy z nas popełnia błędy – to naturalna część życia. Poczucie winy nie powinno być karą, ale sygnałem do nauki na przyszłość.

5. Pracuj nad samoakceptacją Pamiętaj, że nikt z nas nie jest idealny. Daj sobie prawo do bycia człowiekiem z własnymi potrzebami, granicami i niedoskonałościami.

Dlaczego warto zadbać o swoje emocje?

„Nie możesz przeżyć życia, spełniając oczekiwania innych ludzi. Masz jedno własne życie do przeżycia, więc przeżyj je na swoich zasadach.” – Oprah Winfrey

Żaden człowiek nie zasługuje na obarczanie odpowiedzialnością za czyjeś oczekiwania, standardy czy zasady. Jesteśmy wolnymi ludźmi, którzy mają prawo realizować siebie, budować życie w zgodzie z własnymi wartościami i odmawiać tego, co nas ogranicza. Dbając o siebie, zyskujemy przestrzeń na autentyczność i prawdziwe relacje z innymi.

„Pozwól sobie na chwilę refleksji i zapytaj, czego naprawdę chcesz od życia. Każde „tak” powiedziane innym powinno być zgodne z „tak” wobec siebie.” – Stephen R. Covey.

Poczucie winy to sygnał, który warto zauważyć i odpowiednio zaopiekować. Zamiast traktować je jako karę, spróbujmy je rozumieć, przyjmować z łagodnością i wyciągać z niego lekcję. To właśnie w tej przestrzeni może narodzić się prawdziwa wolność emocjonalna i siła do tworzenia życia na własnych zasadach.

Jeśli tylko czujesz, że ten temat jest dla Ciebie ważny i wymaga Twojej opieki to zapraszam Cię serdecznie do zapozniania się z najbliższym wydarzeniem online: MOC GRANIC , które będzie Cię wspierać w radzeniu sobie z tym nieprzyjemnym stanem emocjonalnym.

*Emocja rzekoma – to stan emocjonalny wywołany przez inną osobę, który nie wynika z naszych naturalnych emocji. Może jednak wskazywać na odczuwany smutek, złość lub inne ukryte emocje.