Jak przestać się przejmować opinią innych i odzyskać kontrolę nad swoją wartością?

Nie musisz być gąbką na cudze słowa! Oto, jak brak granic psychologicznych kradnie Ci pewność siebie.

Czy zastanawiasz się, jak przestać się przejmować opinią innych i zacząć żyć w zgodzie ze sobą?

Czy masz wrażenie, że każde nieprzychylne słowo podcina Ci skrzydła? Że opinie innych determinują Twoje samopoczucie i odbierają Ci pewność siebie? Może zastanawiasz się, dlaczego tak trudno Ci zachować zdrowy dystans i czemu słowa innych są dla Ciebie tak dotkliwe? Jeśli tak, to być może problemem nie jest sama krytyka, ale brak zdrowych granic psychologicznych.

Granice psychologiczne działają jak filtr – pozwalają oddzielić, co naprawdę ma znaczenie, od tego, co nie powinno Cię dotykać. Gdy ich nie masz, przejmujesz się każdą opinią, chłoniesz cudze słowa jak gąbka i żyjesz w ciągłym lęku przed oceną. Możesz mieć poczucie, że nie masz wpływu na to, jak się czujesz, bo jesteś na łasce tego, co powiedzą inni. Ale dobra wiadomość jest taka: możesz to zmienić.

Kobieta zastanawiająca się, jak przestać się przejmować opinią innych i budować pewność siebie.

Dlaczego przejmujesz się wszystkim, co mówią inni? Odpowiedź tkwi w Twoich granicach psychologicznych!

Kiedy nie masz jasno określonych granic, Twoja samoocena staje się niestabilna – zaczyna zależeć od tego, co powiedzą inni. Przykłady?

• Anna nigdy nie mówi, co naprawdę myśli, bo boi się krytyki. W pracy zgadza się na nadmiar obowiązków, bo nie potrafi powiedzieć „nie”, a każde nieprzychylne spojrzenie odbiera jako znak, że coś zrobiła źle.

• Marek unika wystąpień publicznych, bo panicznie boi się oceny. Każdą uwagę traktuje jako atak, zamiast jako neutralną informację zwrotną.

• Kasia dostosowuje się do otoczenia, by unikać konfliktów. Nigdy nie mówi o swoich potrzebach, bo nie chce sprawiać innym problemu. W głębi duszy czuje się jednak niewidzialna i niedoceniona.

Jak pisze Brené Brown w książce "Dary niedoskonałości": „Nie jesteś tym, co o tobie mówią inni. Jesteś tym, jak traktujesz siebie, kiedy nikt nie patrzy.”

Jak przestać się przejmować opinią innych i odzyskać kontrolę nad swoją wartością?

Brak granic psychologicznych sprawia, że każda krytyka uderza w Twoje poczucie własnej wartości. Jak to działa?

• Nie oddzielasz opinii innych od swojej tożsamości. Każde słowo odbierasz jako absolutną prawdę o sobie, zapominając lub niedostrzegając swojej wartości oraz unikalności. Ignorujesz wartościowe informacje na swój temat dotyczące Twoich talentów, zasobów, doświadczeń i lekcji z nich płynących. Pamiętaj, że nie ma takich samych osób – każdy na swój sposób jest unikalny, a jednocześnie podobny (choćby przez wspólne emocje, przestrzeń społeczną i kulturową).

• Nie wiesz, gdzie kończą się oczekiwania innych, a zaczynają Twoje własne potrzeby. Zaczynasz żyć według cudzych standardów, zapominając o sobie. Za tym kryje się poczucie bycia gorszym, niewystarczającym lub niewierzącym w swoje możliwości. Dlatego tak ważne jest dostrzeganie własnej wartości, nadawanie jej znaczenia poprzez dawanie sobie miłych słów, docenianie siebie, wspieranie w trudnych momentach oraz okazywanie sobie miłości i cierpliwości.

• Brak granic psychologicznych sprawia, że nie masz kontroli nad swoim życiem. Twoja wartość staje się zmienna, zależna od tego, co ktoś o Tobie pomyśli lub powie. Twoje plany i marzenia odkładasz na bok, tłumacząc sobie, że teraz czas dla dzieci, męża, rodziców, że nie masz czasu dla siebie. Tak przedłużający się stan sprawia, że powoli gaśniesz, wewnątrz coraz bardziej cierpisz – czasem w ciszy i samotności. Powoli tracisz siły, co może doprowadzić do stanów depresyjnych i lękowych lub, co gorsza, narastającej frustracji i gniewu, który z czasem przeradza się w rozgoryczenie, że nikt o Tobie nie pomyśli.

Jak mówi psychoterapeutka Pia Mellody w książce „Toksyczna miłość”: „Brak granic sprawia, że ludzie nie wiedzą, kim naprawdę są – zaczynają utożsamiać się z cudzymi opiniami, zamiast budować własną tożsamość.”

Nie pozwól, by cudze opinie sterowały Twoim życiem! Czas na zmianę

Co możesz zrobić, by odzyskać kontrolę nad swoją wartością i przestać się przejmować opinią innych?

1. Zidentyfikuj swoje potrzeby – zastanów się, co jest dla Ciebie naprawdę ważne.

2. Ćwicz odmawianie – zacznij od małych rzeczy, np. od mówienia „nie” w sytuacjach, które Cię obciążają.

3. Zmień narrację wewnętrzną – zamiast myśleć „Co inni o mnie pomyślą?”, zapytaj siebie: „Czy to jest zgodne z moimi wartościami?”

4. Stawiaj granice psychologiczne z szacunkiem – komunikuj swoje potrzeby jasno, ale bez agresji.

5. Doceniaj swoje sukcesy – każde „nie” wypowiedziane w zgodzie z sobą to krok w stronę wyższej samooceny.

6. Zacznij budować zdrowe relacje – otaczaj się ludźmi, którzy szanują Twoje granice i wspierają Cię w byciu sobą.

Jak mówi psycholog kliniczny Henry Cloud w książce „Granice”: „Ludzie, którzy nie potrafią stawiać granic, cierpią podwójnie – raz, gdy inni je naruszają, i drugi raz, gdy obwiniają samych siebie za brak asertywności.”

Brak granic psychologicznych to cichy zabójca pewności siebie. Jeśli czujesz, że lęk przed oceną lub niska samoocena utrudniają Ci życie, zacznij pracę nad swoimi granicami. To proces, który wymaga czasu, ale każda zmiana, nawet mała, przynosi ogromne korzyści.

Pamiętaj, że możesz nauczyć się, jak przestać się przejmować opinią innych i budować swoje życie w zgodzie z własnymi wartościami.

Czy zauważasz u siebie brak granic psychologicznych? Jakie kroki podejmujesz, by to zmienić? Podziel się swoimi doświadczeniami w komentarzu!

Nie musisz przez ten proces przechodzić samemu! Możesz skorzystać z moich warsztatów "Znaczenie granic w relacji", w trakcie których krok po kroku będziesz wspierać się w procesie dostrzegania swojej wartości, zasobów i tego, co piękne w Tobie.

Wolni od poczucia winy

Wolni od poczucia winy – jak zadbać o siebie i swoje granice?

Poczucie winy to jedna z najczęściej doświadczanych emocji rzekomych*, z którą zmaga się większość z nas. To uczucie może mieć swoje pozytywne strony, mobilizując nas do naprawy błędów czy bardziej etycznego postępowania. Niestety, w nadmiarze staje się balastem, który ogranicza nasze życie, zaniża poczucie własnej wartości i wpływa negatywnie na relacje z innymi. Warto zrozumieć mechanizmy stojące za poczuciem winy, by nauczyć się nad nim panować i żyć w zgodzie z samym sobą.

Skąd bierze się poczucie winy?

Poczucie winy często wynika z wychowania, norm społecznych oraz przekonań, które wpojono nam od najmłodszych lat. Jako dzieci uczymy się, że błędy bywają karane, a oczekiwania otoczenia powinny być spełniane, aby zasłużyć na akceptację i miłość. Z czasem przekształca się to w wewnętrznego krytyka, który przypomina o rzekomych niedoskonałościach i niedociągnięciach.

W dorosłym życiu poczucie winy często pojawia się w sytuacjach, gdy:

• Nie spełniamy oczekiwań innych ludzi.

• Odmawiamy komuś, stawiając swoje potrzeby na pierwszym miejscu.

• Popełniamy błędy, które uważamy za nieodwracalne.

• Naruszamy zasady, nawet jeśli nie są one zgodne z naszymi wartościami.

  
  

Choć poczucie winy może pełnić funkcję adaptacyjną, pomagając naprawić relacje czy unikać powtarzania błędów, nadmierne lub nieuzasadnione poczucie winy może przynosić destrukcyjne skutki.

Wpływ nadmiernego poczucia winy na życie

Nadmierne poczucie winy może prowadzić do wielu negatywnych konsekwencji, zarówno emocjonalnych, jak i fizycznych. Osoby, które stale czują się winne, często doświadczają:

• Niskiego poczucia własnej wartości – ciągłe obwinianie się może prowadzić do przekonania, że „ze mną jest coś nie tak”.

• Stresu i wypalenia – nadmierne obciążanie się odpowiedzialnością za wszystko, co dzieje się w otoczeniu, prowadzi do chronicznego zmęczenia.

• Trudności w relacjach – poczucie winy często sprawia, że podporządkowujemy się innym, rezygnując z własnych potrzeb, co rodzi frustrację i niezadowolenie.

• Problemy zdrowotne – przewlekły stres związany z poczuciem winy może wpływać negatywnie na układ odpornościowy, powodować bezsenność czy problemy trawienne.

Jak radzić sobie z poczuciem winy?

1. Rozpoznaj swoje poczucie winy Zacznij od uświadomienia sobie, kiedy odczuwasz poczucie winy. Zadaj sobie pytanie: Czy faktycznie zrobiłam/zrobiłem coś niewłaściwego, czy tylko nie spełniłam/em czyichś oczekiwań?

2. Zwróć uwagę na swoje granice Poczucie winy często pojawia się, gdy stawiamy granice. Pamiętaj, że masz prawo do odmawiania i dbania o swoje potrzeby, nawet jeśli inni mogą poczuć się zawiedzeni.

3. Zmieniaj narrację Zamiast myśleć: „Zawiodłam”, powiedz sobie: „Zrobiłam wszystko, co w mojej mocy”. To pomaga zmniejszyć wewnętrznego krytyka.

4. Pozwól sobie na błędy Każdy z nas popełnia błędy – to naturalna część życia. Poczucie winy nie powinno być karą, ale sygnałem do nauki na przyszłość.

5. Pracuj nad samoakceptacją Pamiętaj, że nikt z nas nie jest idealny. Daj sobie prawo do bycia człowiekiem z własnymi potrzebami, granicami i niedoskonałościami.

Dlaczego warto zadbać o swoje emocje?

„Nie możesz przeżyć życia, spełniając oczekiwania innych ludzi. Masz jedno własne życie do przeżycia, więc przeżyj je na swoich zasadach.” – Oprah Winfrey

Żaden człowiek nie zasługuje na obarczanie odpowiedzialnością za czyjeś oczekiwania, standardy czy zasady. Jesteśmy wolnymi ludźmi, którzy mają prawo realizować siebie, budować życie w zgodzie z własnymi wartościami i odmawiać tego, co nas ogranicza. Dbając o siebie, zyskujemy przestrzeń na autentyczność i prawdziwe relacje z innymi.

„Pozwól sobie na chwilę refleksji i zapytaj, czego naprawdę chcesz od życia. Każde „tak” powiedziane innym powinno być zgodne z „tak” wobec siebie.” – Stephen R. Covey.

Poczucie winy to sygnał, który warto zauważyć i odpowiednio zaopiekować. Zamiast traktować je jako karę, spróbujmy je rozumieć, przyjmować z łagodnością i wyciągać z niego lekcję. To właśnie w tej przestrzeni może narodzić się prawdziwa wolność emocjonalna i siła do tworzenia życia na własnych zasadach.

Jeśli tylko czujesz, że ten temat jest dla Ciebie ważny i wymaga Twojej opieki to zapraszam Cię serdecznie do zapozniania się z najbliższym wydarzeniem online: MOC GRANIC , które będzie Cię wspierać w radzeniu sobie z tym nieprzyjemnym stanem emocjonalnym.

*Emocja rzekoma – to stan emocjonalny wywołany przez inną osobę, który nie wynika z naszych naturalnych emocji. Może jednak wskazywać na odczuwany smutek, złość lub inne ukryte emocje.

Neuroplastyczność mózgu: jak odkrycia naukowe zmieniają podejście do coachingu?

Dzisiaj zagłębimy się w fascynujący temat neuroplastyczności mózgu i jego wpływu na coaching. Neuroplastyczność to zdolność mózgu do reorganizacji i tworzenia nowych połączeń neuronalnych przez całe życie. Odkrycia w tej dziedzinie otwierają nowe możliwości w coachingu, pomagając ludziom w pełni wykorzystać swój potencjał.

Neuroplastyczność, a rozwój osobisty przy wsparciu coachingowym.

Czym jest Neuroplastyczność? Jak wykorzystuje ją w coachingu?

Neuroplastyczność to zdolność mózgu do adaptacji i zmian w odpowiedzi na nowe doświadczenia, uczenie się i uszkodzenia. Oznacza to, że nasze mózgi są znacznie bardziej elastyczne, niż kiedyś sądzono. Zdolność do tworzenia nowych połączeń neuronalnych oznacza, że możemy zmieniać nasze myślenie, zachowanie i nawyki na każdym etapie życia. Co to oznacza w praktyce? To, że jeśli masz przed sobą cel, na którym bardzo Ci zależy, to przy odpowiednim wsparciu coachingowym lub terapeutycznym, Twoje szanse na realizację marzenia stają się bardzo realne. Nie ma reguł i zasad, jest tylko jasno wytyczona trasa do celu.

Kluczowe Odkrycia w Dziedzinie Neuroplastyczności

1. Badania Paula Bach-y-Rity W latach 60. XX wieku Paul Bach-y-Rita, neurobiolog z University of Wisconsin-Madison, przeprowadził pionierskie badania nad neuroplastycznością. Jego prace z pacjentami po udarze pokazały, że inne części mózgu mogą przejmować funkcje uszkodzonych obszarów, co było rewolucyjnym odkryciem.
   

2. Badania Eleanor Maguire nad Taksówkarzami Londyńskimi W 2000 roku Eleanor Maguire przeprowadziła badania nad taksówkarzami londyńskimi, które wykazały, że ich hipokamp – obszar mózgu odpowiedzialny za nawigację i pamięć przestrzenną – jest większy niż u przeciętnej osoby. To badanie dowiodło, że intensywne i specjalistyczne doświadczenia mogą prowadzić do fizycznych zmian w mózgu.

3. Badania Richarda Davidsona nad Medytacją Richard Davidson z University of Wisconsin-Madison przeprowadził badania, które pokazały, że regularna praktyka medytacji może prowadzić do zwiększenia grubości kory przedczołowej, obszaru mózgu odpowiedzialnego za planowanie, rozwiązywanie problemów i kontrolę emocji. To odkrycie sugeruje, że medytacja może wzmacniać zdolności kognitywne i emocjonalne.

Zastosowanie Neuroplastyczności w Coachingu

Jak możemy wykorzystać te odkrycia w praktyce coachingowej? Oto kilka konkretnych metod:

1. Ćwiczenia Umysłowe i Fizyczne Regularne ćwiczenia umysłowe, takie jak rozwiązywanie zagadek, nauka nowych języków lub gra na instrumentach muzycznych, mogą stymulować mózg i wspierać tworzenie nowych połączeń neuronalnych. Możesz również zadbać o swój mózg wykonując codziennie daną rzecz inaczej, np. po wstaniu z łożka od razu sięgasz po telefon, spróbuj przez tydzień czasu robić coś innego.
   

2. Medytacja i Mindfulness Medytacja i praktyki mindfulness mogą być kluczowe w procesie coachingu. Pomagają one zwiększyć świadomość, redukować stres i poprawiać zdolność koncentracji. W trakcie sesji możesz zauważyć, że praca z cisza sprawia Ci dużo przyjemności, więc zaczniesz poszukiwać miejsc, w których dasz sobie przestrzeń na bycie z samym sobą i swoimi potrzebami.

3. Zastosowanie Modelu GROW z Uwzględnieniem Neuroplastyczności Model GROW (Goal, Reality, Options, Will) może być wzbogacony o elementy neuroplastyczności. Na przykład, w fazie Reality, coach może pomóc klientowi zrozumieć, jakie wzorce myślenia i zachowania muszą zostać zmienione, aby osiągnąć cel. W fazie Options, coach może Cię wspierać w budowaniu i tworzenie nowych, pozytywnych nawyków.

Indywidualne Podejście do Neuroplastyczności. Neuroplastyczność mózgu w coachingu.

Każda osoba jest unikalna, a neuroplastyczność pozwala na dostosowanie podejścia coachingowego do indywidualnych potrzeb i możliwości klienta. Oto kilka przykładów, jak można to zrobić:

1. Personalizowane Plany Rozwoju Na podstawie szczegółowej analizy stylu życia, celów i wyzwań klienta, wspólnie z coachem możesz stworzyć spersonalizowany plan rozwoju, który wykorzystuje zasady neuroplastyczności. Na przykład, dla osoby pragnącej zwiększyć pewność siebie, coach może zaproponować ćwiczenia wizualizacji sukcesu, które wspierają pozytywne zmiany w mózgu.

2. Monitorowanie Postępów Regularne monitorowanie postępów i dostosowywanie strategii jest kluczowe. Neuroplastyczność oznacza, że zmiany mogą być dynamiczne, a coach powinien być elastyczny i gotowy na wprowadzanie nowych technik w odpowiedzi na postępy klienta.

3. Wspieranie Pozytywnych Zmian w Środowisku Coach może także pracować z klientem nad tworzeniem otoczenia, które wspiera pozytywne zmiany. Na przykład, promowanie zdrowych nawyków żywieniowych, regularnej aktywności fizycznej i zdrowych relacji społecznych może wspierać neuroplastyczność i przyspieszać proces osiągania celów.

Podsumowanie

Neuroplastyczność mózgu to niezwykle ekscytująca dziedzina, która rewolucjonizuje podejście do coachingu. Dzięki zrozumieniu, jak nasz mózg może się zmieniać i adaptować, możemy tworzyć bardziej efektywne i spersonalizowane strategie rozwoju. Jeśli jesteś zależy Ci na rozwoju osobistym, duchowym, zawodowym i chcesz w pełni wykorzystać swój potencjał, skontaktuj się ze mną, pomogę Ci w drodze do sukcesu, wykorzystując najnowsze odkrycia naukowe.

Zapraszam do śledzenia mojego bloga i dzielenia się swoimi doświadczeniami. Neuroplastyczność to klucz do nieograniczonych możliwości – odkryj je razem ze mną!